Sacubitril valsartan zmniejsza ryzyko powikłań po PCI u pacjentów z AMI

Kluczowe czynniki ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych po PCI w AMI

Badanie retrospektywne przeprowadzone w The First Affiliated Hospital of Yangtze University analizuje wpływ Sacubitril valsartan na występowanie poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych po przezskórnej interwencji wieńcowej u pacjentów z ostrym zawałem mięśnia sercowego. Wyniki wskazują na znaczącą redukcję powikłań i poprawę parametrów kardiologicznych w grupie leczonej SV.

Nowoczesne monitorowanie pracy serca w kontekście badania wpływu Sacubitril valsartan na zdarzenia sercowo-naczyniowe.

Jak zaplanować badanie retrospektywne?

Badanie retrospektywne przeprowadzone w The First Affiliated Hospital of Yangtze University objęło 125 pacjentów z ostrym zawałem mięśnia sercowego (AMI), którzy zostali poddani przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI) między styczniem 2022 a sierpniem 2024 roku. Pacjentów podzielono na dwie grupy: grupę MACE (n=54) i grupę bez MACE (n=71), w zależności od wystąpienia poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych (MACEs) w ciągu tygodnia po zabiegu.

Badanie obejmowało pacjentów w wieku 18-75 lat, którzy spełniali kryteria diagnostyczne AMI potwierdzone angiografią wieńcową, mieli wskazania do pilnego PCI i przeszli zabieg w ciągu 24 godzin od wystąpienia objawów. Z badania wykluczono osoby z ciężką dysfunkcją wątroby i nerek, chorobami zakaźnymi, zaburzeniami psychicznymi, nowotworami złośliwymi oraz pacjentów, którzy nie wymagali PCI po terapii trombolitycznej.

Jakie czynniki wpływają na wyniki PCI u pacjentów z AMI?

Procedura PCI obejmowała przedoperacyjne podanie doustnej aspiryny (300 mg) i tikagreloru (180 mg), a następnie wstrzyknięcie heparyny niefrakcjonowanej w celu antykoagulacji. Przeprowadzono nakłucie tętnicy promieniowej lub udowej, wprowadzono cewnik prowadzący do zwężonej tętnicy wieńcowej, a następnie balon w celu rozszerzenia naczynia. Po wycofaniu balonu implantowano stent uwalniający lek. Po zabiegu pacjenci otrzymywali leki obniżające poziom lipidów, obniżające ciśnienie krwi oraz leki przeciwkrzepliwe. Sacubitril valsartan (SV) podawano doustnie w dawce 100 mg dwa razy dziennie.

Wyniki badania wykazały, że ogólny wskaźnik występowania MACEs po PCI wynosił 43,20% (54/125), w tym czterech pacjentów z nagłą śmiercią sercową (SCD), 15 z niewydolnością serca (HF), 15 z dławicą piersiową (AP) i 20 z dusznością. Analiza jednoczynnikowa wykazała, że wiek, historia palenia, występowanie powikłań, przedoperacyjne ciśnienie krwi, frakcja wyrzutowa lewej komory (LVEF), liczba pacjentów z brakiem przepływu po PCI oraz czas od wystąpienia objawów do rozszerzenia balonem były istotnie wyższe w grupie MACE w porównaniu z grupą bez MACE.

Wieloczynnikowa analiza regresji logistycznej zidentyfikowała sześć niezależnych czynników ryzyka wystąpienia MACEs po PCI u pacjentów z AMI: wiek ≥70 lat, historia palenia, hiperlipidemia, anemia, nadciśnienie ≥ stopnia 2 oraz czas od wystąpienia objawów do rozszerzenia balonem ≥7 godzin.

Kluczowe czynniki ryzyka wystąpienia MACEs po PCI:

  • Wiek ≥70 lat
  • Historia palenia tytoniu
  • Hiperlipidemia
  • Anemia
  • Nadciśnienie ≥ stopnia 2
  • Czas od wystąpienia objawów do rozszerzenia balonem ≥7 godzin

Ogólny wskaźnik występowania MACEs po PCI wynosił 43,20% (54/125 pacjentów).

Czy Sacubitril valsartan zmienia bieg zdarzeń sercowo-naczyniowych?

Badanie wykazało również, że stosowanie SV znacząco zmniejszyło częstość występowania MACEs. W grupie 65 pacjentów przyjmujących SV, MACEs wystąpiły u 20 pacjentów (30,78%), w porównaniu do 34 pacjentów (56,67%) w grupie 60 pacjentów nieprzyjmujących SV (χ²=8,528, P=0,003). Po sześciu miesiącach leczenia, pacjenci w grupie SV wykazali znacznie lepszą poprawę w zakresie parametrów lipidowych (obniżenie TG, TC i LDL-C, podwyższenie HDL-C), wskaźników hemorheologicznych (zmniejszenie lepkości krwi pełnej przy wysokim/niskim ścinaniu, lepkości osocza i fibrynogenu) oraz parametrów funkcji serca (LVEDD, LVEBD i LVEF) w porównaniu z grupą nieprzyjmującą SV.

Mechanizm działania SV polega na utrzymaniu krążących poziomów peptydów natriuretycznych, blokowaniu układu renina-angiotensyna-aldosteron i układu współczulnego, co prowadzi do efektu przeciwdziałającego niewydolności serca, poprawy funkcji serca i remodelingu sercowego. SV może również promować normalne powstawanie i różnicowanie adipocytów, poprawiać status metabolizmu lipidów, regulować równowagę wodno-sodową i rozszerzać naczynia krwionośne, co wpływa na poprawę wskaźników hemorheologicznych.

Wpływ leczenia Sacubitril valsartan (SV):

  • Zmniejszenie częstości występowania MACEs do 30,78% (vs 56,67% w grupie kontrolnej)
  • Poprawa parametrów lipidowych (obniżenie TG, TC, LDL-C, podwyższenie HDL-C)
  • Poprawa wskaźników hemorheologicznych (zmniejszenie lepkości krwi)
  • Poprawa parametrów funkcji serca (LVEDD, LVEBD i LVEF)
  • Skuteczne działanie przeciw niewydolności serca poprzez blokowanie układu renina-angiotensyna-aldosteron

Jak interpretować kliniczne implikacje badań?

Badanie wykazało, że wiek jest niekontrolowalnym czynnikiem ryzyka MACEs. Mimo że w ostatnich latach obserwuje się trend do występowania AMI u młodszych pacjentów, osoby starsze mają znacznie osłabione funkcje narządów w porównaniu do osób młodych i w średnim wieku, co zwiększa ryzyko powikłań po PCI. Palenie wpływa negatywnie na układ oddechowy, prowadząc do nieprawidłowej funkcji płuc i niekorzystnie oddziałując na bezpieczeństwo zabiegu PCI. Hiperlipidemia przyczynia się do tworzenia blaszek miażdżycowych na wewnętrznej ścianie naczyń krwionośnych, zmniejsza elastyczność naczyń i uszkadza mięsień sercowy. Wraz ze wzrostem ciśnienia krwi, miażdżyca tętnic wieńcowych może uszkadzać funkcję śródbłonka naczyniowego i prowadzić do tworzenia zakrzepów wieńcowych. Anemia powoduje niewystarczające zaopatrzenie mięśnia sercowego w krew, zwiększone zużycie tlenu przez mięsień sercowy i zwiększoną podatność na arytmie.

PCI jest obecnie ważną metodą leczenia AMI, ale istnieje wysokie ryzyko wystąpienia wielu MACEs po zabiegu. Wyniki badania wskazują, że SV może skutecznie zmniejszyć lepkość krwi, poprawić funkcję serca i zmniejszyć obciążenie pracą serca poprzez regulację układu renina-angiotensyna-aldosteron. SV może również zmniejszać apoptozę komórek mięśnia sercowego, zapobiegać włóknieniu komór i łagodzić przebudowę naczyń mięśnia sercowego.

Podsumowując, występowanie MACEs po PCI u pacjentów z AMI jest związane z wiekiem ≥70 lat, paleniem tytoniu, hiperlipidemią, anemią, nadciśnieniem i czasem od wystąpienia objawów do rozszerzenia balonem ≥7 godzin. Leczenie SV może poprawić parametry lipidów krwi, hemorheologii i funkcji serca oraz zmniejszyć częstość występowania MACEs po PCI u pacjentów z AMI. Należy jednak zauważyć, że badanie to było jednoośrodkowym badaniem retrospektywnym o stosunkowo małej wielkości próby, co ogranicza wnioski. Potrzebne są dalsze badania na większą skalę z długoterminową obserwacją, aby dokładniej zbadać czynniki ryzyka MACEs po PCI u pacjentów z AMI oraz wpływ SV na te zdarzenia.

Podsumowanie

Badanie retrospektywne przeprowadzone na 125 pacjentach z ostrym zawałem mięśnia sercowego poddanych PCI wykazało, że wskaźnik występowania poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych (MACEs) wynosił 43,20%. Zidentyfikowano sześć kluczowych czynników ryzyka: wiek powyżej 70 lat, palenie tytoniu, hiperlipidemię, anemię, nadciśnienie stopnia 2 lub wyższego oraz czas od wystąpienia objawów do rozszerzenia balonem przekraczający 7 godzin. Stosowanie Sacubitril valsartan znacząco zmniejszyło częstość występowania MACEs do 30,78% w porównaniu z 56,67% w grupie kontrolnej. Lek wykazał pozytywny wpływ na parametry lipidowe, hemorheologiczne oraz funkcję serca. Mimo obiecujących wyników, jednoośrodkowy charakter badania i niewielka próba badawcza wskazują na potrzebę przeprowadzenia szerszych badań z długoterminową obserwacją.

Bibliografia

Peng Yang, Wen Yuxiang and Wei Han. Risk factors for major cardiovascular adverse events and the effects of sacubitril/valsartan in patients with acute myocardial infarction after Percutaneous Coronary Intervention. Pakistan Journal of Medical Sciences 41(6), 1592-1597. DOI: https://doi.org/10.12669/pjms.41.6.10819.

Zobacz też:

Najnowsze poradniki: